Хәдис: Көннәрдән бер көнне Рәсүлулаh катына өч кяфер, ягъни мөселман булмаган өч бәндә хозур булалар. Ул кяферләр болай дип сорыйлар: «Йә, Мөхәммәд! Син Аллаhыдан гайре башка бер затны табынырлык дип танымыйсыңмы?» Рәсүлуллаh җавап урынына әүвәл «Лә иләhә иллал-лаhү» (ягъни Аллаhыдан гайре илаh юктыр) дип әйтә hәм соңра болай дип дәвам итә: «Мин әлеге кәлимәне таратмак максаты илә махсус бер рәвештә иңдерелдем hәм Мин барлык кешеләрне нәкъ әнә шул сүзгә дәгъвәт кыламын (чакырамын)», — ди. Нәкъ менә бу хәл илә баглы рәвештә «Куль әйиү мәйүл-кубра шәhадәтетән» дигән аять иңә. Аның тәрҗемәсе: «Шаhитлык өчен (гуаhлык өчен) тагы да үтемлерәк нәрсә бар?»
Шәрех: Рәсүлуллаh Мөхәммәд сәедел-Мостафаның (Аллаhының Аңарга догасы вә сәламе булсын) «Мин әлеге кәлимәне таратмак максаты илә (Пәйгамбәр-рәсүл буларак) махсус рәвештә иңдерелдем hәм Мин барлык кешеләрне нәкъ әнә шуңа дәгъвәт кыламын» дигән сүзләре ул кәлимәне таратмак өчен бары тик Мөхәммәд пәйгамбәрнең җибәрелүен белдерми, әлбәттә. Бә ... Читать дальше »